Teken van God.

Als je iets voor een tweede keer doet is het dan minder erg? Stelt het je gerust dat je weet hoe het in zijn werk gaat of maakt het je juist nerveus en zie je er alleen maar meer tegenop? Hoeveel informatie ik ook heb verslonden en hoewel ik het al een keer heb moeten doorstaan, ik zag er tegenop. Het is tegenstrijdig want ik weet wat er gaat gebeuren en voor mij als lichte controlefreak is dat rustgevend. De keerzijde is dat ik ook weet dat het niet pijnloos is. De momenten die pijn gaan doen in mijn geheugen zijn gegrift maakt dat ik voor die tijd al met geknepen billen op de stoel zal liggen. De hormonen die ik niet in bedwang kan houden en te pas en te onpas op komen zetten.

Dan is het mijn dag, onze dag. Hoewel ik er wat tegenop zie ben ik vrij kalm. Ik geef mij over en laat het over mij heen komen. 'Moffel' is gespannen. Voor ook maar een stap in het fertiliteitscentrum te hebben gezet, breekt het zweet hem al uit. De man wordt vaak vergeten. Ik realiseer mij dat het ook voor hem moeilijk is. Hij voelt de pijn niet zoals mij maar hij voelt en ziet wel mijn pijn. Ik kan me voorstellen dat als je dan niets kan doen het haast even zwaar is. Met het potje zaad tussen mijn bh lopen we naar de afnamebalie. Gauw leeg ik mijn blaas en meld mij aan. Het karretje voor de punctie staat voor de deur. Als ik net blader in een tijdschrift hoor ik mijn naam door de gang galmen. Vrijwel meteen kleed ik mij uit. De voorbereidingen worden getroffen. Het infuusje wordt geprikt, mijn bloeddruk word gemeten, mijn zuurstofgehalte word geregistreerd en ik krijg een blauw kleedje over mij heen. Het is wachten op de 'hulptroepen'. Alles ziet er keurig uit. Alleen piept de zuurstofmeter door mijn ijskoude handen. Geeft niets want ik ben er nog helemaal bij. De arts komt binnen. We gaan beginnen. Ik word schoongemaakt en het voelt iets wat vreemd. Het felle licht schijnt recht op mij. Dan komt de laborant binnen. Netjes kijkt hij de andere kant op en na het handen schudden neemt hij plaats. We bekijken hoe het er van binnen uitziet. Vijf follikels. Er is er een verdwenen en een blijkt geen follikel maar een cyste te zijn. Dat reuze ei is dus een zeer grote cyste. 'Het ligt wat achterover, dat kan wat pijnlijker zijn. zegt hij vriendelijk. 'Verder ziet het er keurig uit. Het 'roesje' wordt ingespoten. Ik word vrijwel meteen warm en draaierig. 'Als jij er klaar voor bent dan beginnen we'. Meteen geef ik het startschot. Hier en daar is het pijnlijk. De tranen rollen over mijn wang. Ik bijt op mijn lip. Zelfs ik snap niet waar dit vandaan komt. De verpleegkundige zit naast mij en ze verteld dat ik het zo goed doe. Dat ik alle pijn aankan maar dat het ergste is dat je geen garantie hebt. Ik kan dat alleen maar beamen. Ik sluit mijn ogen. Ik denk aan Hem en voel dat ik niet alleen ben. Dat ik dit kan en het zo voorbij is. De arts is rustig en voorzichtig. Mijn cyste wordt ook weggehaald. Dan ben ik klaar. Iedereen glunderd en mijn 'Moffel' kijkt mij aan alsof ik een goudenplak heb gewonnen. Zachtjes fluistert hij' Ik ben trots op je, je hebt het heel erg goed gedaan'.

Daar zitten we met zijn tweetjes. Ik heerlijk met een warme kruik op de buik, terwijl langzaamaan het 'roesje' mijn lichaam verlaat. Ik ben moe. Af en toe dut ik wat weg. Gespannen bij elk geluidje kijken we op. De laborant komt binnen. Er zijn drie eitjes gevonden en dertien miljoen zaad. Hij staart naar zijn papiertje. Ik zie dat hij met ons meevoelt. Drie is niet echt veel. Na een korte stilte vervolgt hij zijn verhaal. Morgen worden we gebeld of er een bevruchting heeft plaatsgevonden en zo ja, hoeveel. De arts komt nog even een kijkje nemen en omdat mijn infuusje er al uitgehaald is mag ik een uur na dat de punctie heeft plaatsgevonden, het ziekenhuis verlaten.

Ik ben te moe om te denken. De misselijkheid neemt toe. Ik ben blij als ik op de bank lig met mijn twee poezen als gezelschap. Dan begin ik na te denken. Hoewel drie eitjes weinig zijn, is het een prachtig getal. In de Bijbel een goddelijk getal. Het spreekt van de drie openbaringsvormen van de Here God; Vader, Zoon en Heilige Geest. En ook van de drie eenheid van de mens; lichaam, ziel en geest. Deze eitjes zijn van God afkomstig. Mijn drie-eenheid. Volmaakt en heilig.

Het gaat niet om de hoeveelheid maar om de kwaliteit. Gespannen wacht ik af. Laat ze compleet zijn, volmaakt en gezond. Ik bid tot Hem. Ik dank Hem voor deze drie eenheid die ik heb mogen krijgen. Morgen zal ik horen of ze daadwerkelijk de Goddelijke drie eenheid zijn.